Dag -64

Half december, was het dan?, sprak Halil met een paar Duitse vrienden die zeer enthousiast terugkwamen van een reis door Venezuela.
-Dirk, hebt ge goesting om een studiereis te maken naar Venezuela en Cuba? Eén week Venezuela en één week Cuba?
-Goesting? Ja, merci, goesting wel, ja.
-Zeer goed dan zijn we weg, wanneer?

(Enkele maanden later...)
Ondertussen sloten we ons aan, gemakshalve voor de organisatie, bij een groep. Een groep syndicalisten, even nieuwsgierig als wijzelf. Syndicalisten zijn sociale mensen, over 't algemeen, en dus nieuwsgierig naar sociale experimenten, zoals die in Caracas, waar de kleerkasten aan de bomen groeien, en Havana , waar Fidel Castro al 50 jaar de plak zwaait. Cuba wordt het, Havana, "la Habana". Caracas is voor een volgende keer.

We kregen een programma toegestuurd. Ziet er goed uit, hé?

Chris: "Miljaar, ik wil al jaren naar de auto's in Havana gaan kijken..."
Opa: "Waarom willen ze naar Cuba? Er zijn mooier eilanden dan Cuba!"
Fré bracht van zijn eigen Cuba-reis een blikje Tropi-Cola mee.
Volgens Peter is Cuba een politiestaat.
Anderen dan weer vinden Cuba een alternatief voor ons eigen sociaal-economisch systeem.